Centrale Raad van Beroep, hoger beroep socialezekerheidsrecht

Appellante is gehuwd geweest met [naam echtgenoot appellante]. De echtgenoot is op [sterfdatum] in Marokko overleden. Hij ontving op dat moment een ouderdomspensioen ingevolge de Algemene Ouderdomswet. Nadat haar aanvraag om een uitkering ingevolge de Algemene nabestaandenwet (ANW) was afgewezen, heeft appellante in bezwaar gevraagd om haar echtgenoot postuum toe te laten tot de vrijwillige verzekering voor de ANW.

Bij besluit van 21 april 2021 heeft de Svb dit verzoek afgewezen. Daarbij is overwogen dat de verplichte verzekering van de echtgenoot al is geëindigd op 25 november 1989. De aanvraag van appellante is niet binnen een jaar na zijn overlijden ingediend.

Appellante heeft bij brief van 1 juni 2021, door de Svb ontvangen op 1 juli 2021, bezwaar gemaakt tegen dit besluit. Bij het bestreden besluit van 8 september 2021 heeft de Svb het bezwaar tegen het besluit van 21 april 2021 niet-ontvankelijk verklaard, omdat de bezwaartermijn is overschreden. Van omstandigheden op grond waarvan de termijnoverschrijding achterwege kan blijven is niet gebleken.

2. De rechtbank heeft bij de aangevallen uitspraak het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. Daarbij is vastgesteld dat appellante haar bezwaarschrift wel binnen de termijn van zes weken op de post heeft gedaan maar dat het bezwaarschrift niet binnen één week na afloop van de termijn door de Svb is ontvangen. Er is geen sprake van een geldige reden op grond waarvan het te laat indienen van een bezwaarschrift verschoonbaar is te achten. De enkele stelling van appellante dat zij vanwege corona de beslissing te laat heeft ontvangen, is daarvoor onvoldoende. Daarbij heeft de rechtbank betrokken dat Marokko op 20 maart 2020 in lockdown is gegaan vanwege COVID-19. Door coronamaatregelen is de postbezorging van en naar Marokko vertraagd geweest. In 2021 bedroeg deze periode nog maximaal hooguit drie weken. Dat betekent dat de verzending van het besluit van 21 april 2021 niet om reden van COVID-19 vertraagd kan zijn, zoals appellante heeft gesteld.

3. Appellante heeft in hoger beroep aangevoerd dat zij geld nodig heeft om haar gezin te onderhouden.

Op grond van artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift zes weken. Uit artikel 6:9 van de Awb volgt dat een bezwaarschrift tijdig is ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Artikel 6:11 van de Awb bepaalt dat ten aanzien van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege blijft indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.

De rechtbank heeft in de aangevallen uitspraak voldoende besproken en gemotiveerd dat de Svb het bezwaar van appellante tegen het besluit van 12 april 2021 terecht nietontvankelijk heeft verklaard. De Raad ziet geen aanleiding hierover anders te oordelen en onderschrijft de overwegingen waarop de rechtbank dit oordeel baseert. De Svb heeft op zitting nog toegelicht dat uit informatie van de sociaal-attaché in Marokko is gebleken, dat de postbezorging in Marokko ten tijde van het versturen van besluit van 21 april 2021 en het bezwaarschrift van appellante geen vertraging meer ondervond ten gevolge van COVID-19. Verder heeft de Svb ter zitting opgemerkt dat ook al zou het bezwaar ontvankelijk zijn geacht, het inhoudelijk geen kans van slagen zou hebben gehad.

Dit betekent dat appellante geen gelijk krijgt en dat het hoger beroep niet slaagt. De aangevallen uitspraak zal worden bevestigd.