Centrale Raad van Beroep, hoger beroep socialezekerheidsrecht

Bij besluit van 20 februari 2023 (bestreden besluit) heeft het Uwv het hiertegen door appellant gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Hieraan ligt een rapport van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

Appellant is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Appellant heeft tegen die uitspraak aangevoerd dat het item reiken in de FML beoordeeld moet worden in samenhang met het beoordelingspunt reiken tijdens het werk, om zo vast te kunnen stellen hoeveel centimeter iemand kan reiken. Appellant heeft erop gewezen dat er sprake is van een verschil in klachten tussen links en rechts. Hij heeft schouderbeperkingen aan zijn rechterarm. De verzekeringsarts heeft in de FML van 6 mei 2022 echter geen verschil aangenomen.

Appellant meent verder dat hij met de “eindrapportage Werkfit maken” (Werkfit-rapport) van 1 november 2022 heeft aangetoond dat hij niet in staat is om in de omvang die volgens het Uwv mogelijk is te werken. Uit die eindrapportage blijkt immers dat zelfs eenvoudig werk niet lukte.

Ten slotte stelt appellant dat de functie van Administratief ondersteunend medewerker (SBC-code 315100) niet passend is vanwege een overschrijding op het aspect trappenlopen.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

De Raad beoordeelt of de rechtbank terecht het bestreden besluit over de beëindiging van de ZW-uitkering in stand heeft gelaten. Dat doet de Raad aan de hand van wat appellant in hoger beroep heeft aangevoerd, de beroepsgronden. De Raad komt tot het oordeel dat het hoger beroep niet slaagt.

Op grond van artikel 19aa, eerste lid, van de ZW behoudt een betrokkene na 52 weken van ongeschiktheid tot werken zijn ZW-uitkering, als hij als gevolg van ziekte minder kan verdienen dan 65% van zijn laatst verdiende loon (maatmaninkomen). Dit percentage wordt berekend door het maatmaninkomen te vergelijken met het loon dat hij kan verdienen in passende functies. Bij deze beoordeling wordt zoveel mogelijk aangesloten bij de systematiek van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen. Ook deze beoordeling is gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek. Beide aspecten worden hieronder besproken.

De gronden die appellant in hoger beroep heeft aangevoerd zijn een herhaling van wat hij in beroep naar voren heeft gebracht. Appellant heeft in hoger beroep geen nieuwe argumenten genoemd en geen nieuwe medische informatie overgelegd. Met de rechtbank wordt geoordeeld dat het medisch onderzoek door het Uwv zorgvuldig is geweest en dat er geen aanleiding bestaat om te twijfelen aan de juistheid van de voor appellant vastgestelde medische beperkingen in de FML van 6 mei 2022 en evenmin aan de arbeidskundige beoordeling.

De beroepsgrond van appellant dat het Uwv ten onrechte de afstand waarover gereikt kan worden niet heeft beperkt en dat ten onrechte geen rekening is gehouden met een verschil van de klachten links en rechts, slaagt niet. De artsen van het Uwv hebben bij het onderzoek van de schouders een normale bewegingsuitslag en range of motion vastgesteld en geen atrofie van de schoudermusculatuur. Zowel links als rechts was sprake van een normale en soepele bewegelijkheid. Rechts was bij het naar buiten bewegen van de bovenarm (abductie) en het naar voren bewegen (anteflexie) van de arm boven 90 graden sprake van pijnklachten. Gelet op deze onderzoekbevindingen volgt de Raad het standpunt van het Uwv dat er geen reden was om het aantal centimeters dat gereikt kan worden te beperken. Met de schouderklachten is rekening gehouden door frequent achtereen reiken te beperken. Hiermee wordt overbelasting voorkomen. Appellant heeft geen medische informatie overgelegd waaruit kan worden afgeleid dat het Uwv een beperking op de reikafstand had moeten aannemen of waaruit zou blijken dat wat betreft de reikafstand onderscheid gemaakt moet worden tussen de linker- en de rechterarm.

Terecht heeft het Uwv erop gewezen dat het Werkfit-rapport is opgesteld door een begeleider in het kader van re-integratie en niet door een verzekeringsarts in het kader van de beoordeling van het recht op ziekengeld. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in het rapport van 6 december 2023 geconcludeerd dat uit de informatie uit het Werkfit-rapport geen ander beeld van de al bekende klachten aan het bewegingsapparaat naar voren komt. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft terecht opgemerkt dat hij kan niet beoordelen of de feitelijk verrichte werkzaamheden tijdens de re-integratie wel of niet passend waren. De Raad onderschrijft het standpunt van het Uwv dat het Werkfit-rapport geen grond biedt om in de FML extra beperkingen op te nemen aan te passen.