Centrale Raad van Beroep, hoger beroep socialezekerheidsrecht

Appellant heeft voor het laatst gewerkt als productiemedewerker op basis van een 0 urencontract. Op 12 oktober 2020 heeft hij zich ziekgemeld met recidiverende clusterhoofdpijn en psychische klachten. Nadat appellant een aanvraag om een uitkering op grond van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) had ingediend, heeft onderzoek plaatsgevonden door een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige van het Uwv. De verzekeringsarts heeft vastgesteld dat appellant bij het verrichten van werkzaamheden beperkingen heeft en heeft die beperkingen neergelegd in een Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) van 19 september 2022. Een arbeidsdeskundige heeft vastgesteld dat appellant niet meer geschikt is voor zijn laatste werk. De arbeidsdeskundige heeft vervolgens voor appellant functies geselecteerd. Het Uwv heeft bij besluit van 3 oktober 2022 geweigerd appellant met ingang van 10 oktober 2022 een WIA-uitkering toe te kennen, omdat hij minder dan 35% arbeidsongeschikt is.

Bij besluit van 27 februari 2023 (bestreden besluit) heeft het Uwv het hiertegen door appellant gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Hieraan liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

Appellant is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Hij heeft tegen die uitspraak aangevoerd dat het medisch onderzoek niet zorgvuldig is geweest omdat dit via beeldbellen heeft plaatsgevonden en omdat zijn klachten onvoldoende in kaart zijn gebracht. Appellant heeft verder aangevoerd dat hij niet beschikt over benutbare mogelijkheden. Onvoldoende is in acht genomen dat het oordeel van de verzekeringsarts is gebaseerd op een momentopname. In een werksituatie ervaart appellant meer klachten. Ook zijn de slaapproblemen onderschat en had een urenbeperking moeten worden aangenomen. Omdat onvoldoende beperkingen in de FML zijn opgenomen heeft het Uwv functies voor appellant geselecteerd die niet geschikt zijn.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

Op grond van artikel 5 van de Wet WIA bestaat recht op een WIA-uitkering als een betrokkene ten minste 35% arbeidsongeschikt is. De mate van arbeidsongeschiktheid wordt berekend door het loon dat een betrokkene in zijn laatste werk nog had kunnen verdienen, te vergelijken met het loon dat hij kan verdienen in passende functies. Deze beoordeling is gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek. Beide aspecten worden hieronder besproken.

De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat het onderzoek van de artsen van het Uwv voldoende zorgvuldig is geweest. Onderschreven wordt wat de rechtbank daartoe heeft overwogen in 5.2 en 5.3 van de aangevallen uitspraak. Daar wordt aan toegevoegd dat appellant tenminste eenmaal is gezien door een geregistreerd verzekeringsarts. Dit is in lijn met de uitspraak van de Raad van 23 juni 2021. (Voetnoot 1) Appellant heeft bovendien ingestemd met een spreekuur bij de verzekeringsarts bezwaar en beroep via beeldbellen. Wat de gemachtigde van appellant in de (hoger) beroepsgronden en ter zitting van de Raad aan klachten heeft vermeld, stemt ook overeen met de klachten die de verzekeringsarts bezwaar en beroep in de rapporten van 2 februari 2023 en 26 maart 2024 kenbaar in de afweging heeft betrokken. Dat de beoordeling door een verzekeringsarts een momentopname is maakt niet dat geen zorgvuldig medisch onderzoek kan worden verricht. Nu appellant door een verzekeringsarts, via beeldbellen door een verzekeringsarts bezwaar en beroep en door zijn behandelaren, waarvan de informatie in de beoordeling is betrokken, is gezien, is een duidelijk beeld van appellant ontstaan.

Met de rechtbank wordt ook geoordeeld dat appellant beschikt over benutbare mogelijkheden. Onderschreven wordt wat de rechtbank daartoe heeft overwogen in 6.2 van de aangevallen uitspraak. De rechtbank heeft terecht geoordeeld dat er geen aanleiding is om te twijfelen aan de juistheid van de medische beoordeling. De beroepsgrond dat appellant meer beperkingen heeft, onder meer als gevolg van zijn slaapproblemen, slaagt niet. De slaapproblemen zijn in acht genomen. Met de rechtbank wordt geoordeeld dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep voldoende heeft gemotiveerd dat geen aanleiding bestaat om een verdergaande urenbeperking aan te nemen. Daar wordt aan toegevoegd dat de neuroloog op 30 mei 2022 heeft geschreven dat de prednisolon stootkuur een goed effect heeft gehad waardoor de hoofdpijn is verdwenen en appellant beter slaapt. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft in zijn rapport van 2 februari 2023 aan de hand van de standaard Duurbelastbaarheid in Arbeid afdoende toegelicht dat appellant niet is aangewezen op een verdergaande urenbeperking.

Dat door de GGZ verpleegkundig specialist een lage GAF-score wordt genoemd, zoals door gemachtigde van appellant ter zitting van de Raad is aangehaald, leidt niet tot het oordeel dat getwijfeld moet worden aan de juistheid van de FML. Volgens vaste rechtspraak van de Raad (Voetnoot 2), is een GAF-score niet bedoeld om de arbeidsongeschiktheid te beoordelen of om daarmee beperkingen in sociaal of beroepsmatig functioneren vast te leggen, zodat daaraan geen doorslaggevende betekenis kan worden toegekend.

De rechtbank heeft ook terecht geoordeeld dat het Uwv voldoende en inzichtelijk heeft gemotiveerd dat de geselecteerde functies passend zijn voor appellant.