Rechtbank Den Haag, voorlopige voorziening omgevingsrecht

Verzoeker voert aan dat het college heeft miskend dat aan het bestemmingsplan “ [bestemmingsplan 1] ” geen betekenis meer toekomt en dat onduidelijk is of het college aan dit bestemmingplan heeft getoetst of aan het bestemmingsplan “ [bestemmingsplan 2] ”.

Daarnaast stelt verzoeker dat het college ten onrechte met toepassing van de kruimelgevallenregeling een omgevingsvergunning heeft verleend, omdat wordt afgeweken van de aanduiding ‘specifieke vorm van recreatie-categorie 2’.

De voorzieningenrechter overweegt dat in artikel 14.1, van de planregels vier verschillende categorieën van verblijfsrecreatieve onderkomens worden onderscheiden. Categorie 2 betreft verblijfsrecreatieve gebouwen tot 36 m² (bijvoorbeeld (sta)caravans of trekkershutten); categorie 3 betreft verblijfsrecreatieve gebouwen tot 60 m² inclusief bijbehorende bouwwerken (bijvoorbeeld (sta)caravans, chalets, recreatie- of zomerwoningen op daarvoor bestemde terreinen); categorie 4 betreft verblijfsrecreatieve gebouwen tot 90 m² inclusief bijbehorende bouwwerken (bijvoorbeeld vrijstaande recreatiewoningen).

Vergund is een vergroting van twee trekkershutten tot een oppervlak van 64,5 m². Het college heeft overwogen dat de trekkershutten daarmee komen te vallen onder categorie 3. De voorzieningenrechter stelt vast dat niet in geschil is dat het bouwplan de maximaal toegestane oppervlakte van 36 m² per recreatieverblijf uit categorie 2 overschrijdt. Verder staat niet ter discussie dat de uitbreiding van de trekkershutten grotendeels gesitueerd is buiten het bouwvlak, zodat de aanvraag op dit onderdeel strijdig is met artikel 14.2, onder a van het bestemmingsplan. In het bestreden besluit is overwogen dat geen toepassing kan worden gegeven aan een binnenplanse afwijkingsbevoegdheid. Het college heeft het bouwplan vergund met toepassing van onderdeel 1 van artikel 4 van bijlage II bij het Besluit omgevingsrecht (Bor). Daarbij is verwezen naar de ruimtelijke onderbouwing van KAAder van 19 april 2024 (de ruimtelijke onderbouwing). Ter zitting is door het college erkend dat ook categorie 3 niet passend is en dat de trekkershutten na uitvoering van het bouwplan onder categorie 4 vallen.

Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter heeft het college toepassing kunnen gegeven aan artikel 4, onderdeel 1, van bijlage II bij het Bor. De uitbreiding is aan te merken als een bijbehorend bouwwerk en er wordt voldaan aan de in dit artikelonderdeel gestelde voorwaarden (niet hoger dan 5 meter en niet groter dan 150 m²). Dat door de uitbreiding niet langer wordt voldaan aan de ter plaatse geldende aanduiding ‘specifieke vorm van recreatie-categorie 2’ betekent naar voorlopig oordeel niet dat sprake zal zijn van wijziging van het gebruik, aangezien het blijft gaan om verblijfsrecreatieve onderkomens. Het toekomstige gebruik blijft dan ook voldoen aan de doeleinden-omschrijving van de bestemming "Recreatie-Verblijfsrecreatie", die op het perceel rust. De wijziging van toepasselijke categorie leidt er verder niet toe dat er andere voorwaarden of planregels van toepassing worden. De grond slaagt niet.

Volgens verzoeker is het college ten onrechte afgeweken van het kruimelgevallenbeleid. Dat kan alleen als er sprake zou zijn van een bijzondere situatie en daarvan is niet gebleken. De toegankelijkheid voor rolstoelgebruikers kan niet als zodanig worden beschouwd, zeker nu dat doel al is genoemd bij de oorspronkelijke bouw. Bovendien is niet bestuursrechtelijk geborgd dat het aantal gasten en bezoekers niet mag worden vergroot.

In het Afwijkingenbeleid ruimtelijke ordening (juni 2020) (hierna het Afwijkingenbeleid) staat in hoofdstuk 3 als algemeen uitgangspunt dat een initiatief voor het vergroten van een recreatiewoning niet leidt tot een positieve grondhouding. In de specifieke uitgangspunten van paragraaf 4.2 van het Afwijkingenbeleid wordt opgemerkt dat het, gelet op de diversiteit van gebouwen die een andere functie dan wonen hebben, onmogelijk is een gedetailleerd beleid te formuleren. Daarom dient een initiatief per geval te worden beoordeeld. Er wordt medewerking verleend, indien de ruimtelijk relevante aspecten niet tot onoverkomelijke bezwaren leiden en de stedenbouwkundige kwaliteit aanvaardbaar is. Daarbij moet er per geval een belangenafweging worden gemaakt.

Het college acht het initiatief ruimtelijk aanvaardbaar en verwijst daarbij naar de ruimtelijke onderbouwing. De vergroting van de trekkershutten past in de stedenbouw-kundige en landschappelijke context en er gaan geen waarden en samenhang verloren, aldus het college. Het aantal verblijfseenheden en het maximum aantal toegestane gasten per gebouw blijft gelijk aan de huidige situatie, hetgeen is geborgd in de verhuurvoorwaarden die vergunninghoudster hanteert. Het aantal vervoersbewegingen zal dan ook niet toenemen. De uitbreiding is van bescheiden hoogte en omvang en de privacy is niet in het geding, want de afstand tot de perceelsgrens is meer dan 6 meter. Het initiatief sluit aan bij de Maatschappelijk ruimtelijke structuurvisie 2025, waarin het ondernemen in de recreatieve sector wordt gestimuleerd. Het toegankelijk maken van de trekkershutten voor eenieder, zoals rolstoelgebruikers, levert volgens het college een bijzondere omstandigheid op, zodat een positieve grondhouding hier gerechtvaardigd is. Ter zitting is toegelicht door het college en vergunninghoudster dat het inderdaad de bedoeling was dat de trekkershutten rolstoeltoegankelijk zijn, maar dat gebleken is dat in het oorspronkelijke ontwerp onvoldoende rekening is gehouden met de draaicirkel van een rolstoel. Om de doelstelling waar te maken dat de hutten rolstoeltoegankelijk zijn is een vergroting nodig.

Dat het college er veel aan gelegen is om ook gehandicapten te faciliteren volgt de voorzieningenrechter. Daarnaast moet, gelet op de specifieke criteria van het Afwijkingenbeleid, gekeken worden naar de ruimtelijke impact van het bouwplan op de omgeving. Volgens het college wijzigt die niet, omdat het aantal bezoekers gelijk blijft, maar de voorzieningenrechter stelt met verzoeker vast dat dit niet bestuursrechtelijk is geborgd. Er staat niets aan in de weg dat de huurovereenkomst wordt aangepast met als gevolg dat er meer gasten en bezoekers worden toegestaan. Aan de vergunning is geen voorschrift verbonden dat dit onmogelijk maakt. Evenmin is dit op andere wijze bestuursrechtelijk geborgd. Dit betekent dat eveneens onvoldoende vaststaat dat de planologische uitstraling van het bouwplan niet in relevante mate wijzigt ten opzichte van de bestaande situatie. In zoverre ontbeert het bestreden besluit een deugdelijke motivering. De grond slaagt.