Rechtbank Gelderland, eerste aanleg - enkelvoudig arbeidsrecht

In geschil is of de arbeidsovereenkomst door opzegging door van [verzoekster] op 20 december 2023 rechtsgeldig tot een einde is gekomen.

Ter onderbouwing van haar verzoek heeft [verzoekster] gesteld dat zij tijdens het gesprek op 20 december 2023 niet de bedoeling heeft gehad om de arbeidsovereenkomst op te zeggen. [verzoekster] voelde zich overvallen door de kritiek van Baas Zorg op haar functioneren en voelde zich op dat moment machteloos. Zij bedoelde dat zij weg wilde uit het gesprek maar niet bedoelde haar baan op zeggen.

De kantonrechter is van oordeel dat [verzoekster] ontvankelijk is in haar verzoek, de arbeidsovereenkomst tussen [verzoekster] en Baas Zorg op 20 december 2023 rechtsgeldig tot een einde is gekomen en de verzoeken van [verzoekster] (genoemd in r.o. 3.2. onder a t/m g) moeten worden afgewezen. De kantonrechter motiveert dat oordeel hierna.

Anders dan door Baas Zorg wordt aangevoerd is geen sprake van een verzoek tot vernietiging van een door de werkgever gedane opzegging als bedoeld in artikel 7:686 lid 4 BW, waarvoor een vervaltermijn geldt. In het onderhavige geschil betreft het de werknemer zelf die heeft opgezegd en een verklaring voor recht vraagt dat zij aan die opzegging niet gehouden kan worden omdat die niet in overeenstemming was met haar wil en Baas Zorg dat had moeten begrijpen, althans daar ander onderzoek naar had moeten doen, zo begrijpt de kantonrechter haar stellingen. De door [verzoekster] aanhangig gemaakte procedure betreft geen verzoek tot vernietiging waarop de vervaltermijnen van artikel 7:686a BW van toepassing zijn. [verzoekster] is daarom ontvankelijk.

Vervolgens dringt zich de vraag op of [verzoekster] deze procedure terecht met een verzoekschrift heeft ingeleid of dat dit met een dagvaardingsprocedure had gemoeten. Artikel 7:686a lid 2 BW bepaalt dat procedures die betrekking hebben op het in, bij of krachtens in afdeling 9, van titel 10 van boek 7 BW zijn gebaseerd met een verzoekschrift worden ingeleid. Afdeling 9 draagt de titel ‘Einde van de arbeidsovereenkomst’. het onderhavige verzoek houdt wel verband met het einde van de arbeidsovereenkomst maar is niet gebaseerd op afdeling 9 van titel 10 van boek 7 en zou artikel 7:686a lid 2 BW lezend strikt genomen met een dagvaarding hebben moeten worden ingeleid. Inmiddels heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de mogelijkheid om verzoeken/vorderingen die zijn gerelateerd aan het einde van de arbeidsovereenkomst bij verzoekschrift in te leiden ruim geïnterpreteerd, ook als het verzoek/de vordering in de kern niet is gebaseerd op boek7, titel 10, afdeling 9 van het BW. De kantonrechter verwijst naar Hoge Raad 15 maart 2024, ECLI:NL:HR:2024:400. Hoezeer daar wetstechnisch gezien zeker wat op af te dingen valt, past die beslissing wel in de deformalisering van het procesrecht die zich onder met invoering van de Wet Werk en Zekerheid (WWz) heeft ingezet. Om die reden zal de kantonrechter de zaak niet (met gebruikmaking van de spoorwissel van artikel 69 wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering) verwijzen naar de dagvaardingsprocedure maar als verzoekschriftprocedure afdoen middels deze beschikking.

In geval van opzegging van de arbeidsovereenkomst door een werknemer geldt op grond van vaste rechtspraak dat een ‘duidelijke en ondubbelzinnige’ verklaring van de werknemer vereist is die gericht is op de beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Deze strenge maatstaf ter beantwoording van de vraag of een werknemer de dienstbetrekking daadwerkelijk heeft willen beëindigen, dient ertoe de werknemer te behoeden voor de ernstige gevolgen die de opzegging van het dienstverband kan hebben, zoals het verlies van inkomen en het mogelijk verlies van aanspraken ingevolge de sociale zekerheidswetgeving, met name het recht op een werkloosheidsuitkering. In verband met die ernstige gevolgen zal een werkgever niet spoedig mogen aannemen dat een verklaring van de werknemer gericht op beëindiging van de dienstbetrekking in overeenstemming is met diens werkelijke wil. Als er voor de werkgever reden is te twijfelen aan de met de verklaring overeenstemmende wil van de werknemer, rust op de werkgever een onderzoeksplicht, alsmede de verplichting om de werknemer over de mogelijke gevolgen van de opzegging voor te lichten.

Nu [verzoekster] in het ongelijk wordt gesteld, dient zij de proceskosten te dragen.