Rechtbank Midden-Nederland, kort geding civiel recht overig

Het gaat hier om een in kort geding gevorderde voorlopige voorziening. De rechter moet daarom eerst beoordelen of [eisende partij] ten tijde van dit vonnis bij die voorziening een spoedeisend belang heeft. Daarnaast geldt dat de rechter in dit kort geding moet beoordelen of de vorderingen in de bodemprocedure een zodanige kans van slagen hebben, dat vooruitlopend daarop toewijzing van de voorlopige voorziening gerechtvaardigd is. Als uitgangspunt geldt bovendien dat in deze procedure geen plaats is voor bewijslevering.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat [eisende partij] een spoedeisend belang heeft bij haar vorderingen. Movir heeft de maandelijkse uitkeringen aan [eisende partij] gestopt, terwijl [eisende partij] door haar arbeidsongeschiktheid geen volledig inkomen heeft. Ook heeft [eisende partij] gesteld dat zij haar praktijk heeft moeten verkopen vanwege haar financiële situatie. Movir heeft het spoedeisend belang ook niet betwist.

De vorderingen van [eisende partij] worden afgewezen. De voorzieningenrechter zal hierna uitleggen waarom.

Uit het artikel volgt dat de arbeidsongeschiktheid dus op basis van deskundigenrapporten wordt vastgesteld. Als de arbeidsongeschiktheid is vastgesteld kan uitkering plaatsvinden. In artikel 3.5 van de polisvoorwaarden is daarover bepaald:

Movir heeft op 22 augustus 2019 een brief gestuurd naar [eisende partij] waar in staat dat de uitkering vanwege privé omstandigheden naar 100% wordt verhoogd, maar dat er nog wel een medisch advies moet komen ter beoordeling van de arbeidsongeschiktheid. In een brief van Movir aan [eisende partij] van 29 augustus 2019 heeft Movir geschreven dat zij geen rechten kan ontlenen aan het verhogen van de uitkering naar 100%. Er moest dus nog een medisch advies komen. Het heeft lang geduurd voordat dit advies er was. Het rapport van Van der Ham (de arbeidsdeskundige rapportage die volgde op de medische beoordeling door Van der Stek en Buisman) was er namelijk pas begin 2024. [eisende partij] heeft vanaf 2019 een arbeidsongeschiktheidsuitkering ontvangen van 100%. Terwijl zij op een gegeven moment feitelijk 3 ochtenden per week werkte en dus feitelijk niet volledig arbeidsongeschikt was. Zij had daardoor kunnen weten dat zij geen recht had op een uitkering van 100%. Verder geldt dat vaststelling van de arbeidsongeschiktheid op basis van rapportages van deskundigen niet had plaatsgevonden, zodat [eisende partij] de verhoging van de uitkering niet kon zien als meer dan een voorschot.

Movir heeft een herberekening van de uitkering uitgevoerd. Op basis van die herberekening stelt Movir zich op het standpunt dat zij te veel heeft uitgekeerd over de periode van januari 2018 – januari 2024. De percentages die Movir noemt in de herberekening, die is gevoegd als bijlage bij de brief van 18 juni 2024 (zie ook overweging 2.8 van dit vonnis), komen overeen met de percentages die Buisman en Van der Ham noemen in hun rapportages. [eisende partij] stelt dat haar fysieke beperkingen, namelijk die aan haar handen en schouders, niet goed verwerkt zijn in de percentages, vanwege de peildata die zijn gebruikt. Maar de verzekeringsarts heeft wel naar de tussenliggende periodes gekeken. Op basis van de informatie waarover de voorzieningenrechter nu beschikt is het niet aannemelijk dat er geen terugvordering meer kan zijn. En die terugvordering mag Movir wet verrekenen met de bedragen die in 2024 uitgekeerd hadden moeten worden. Het is daarom niet waarschijnlijk dat de vorderingen van [eisende partij] in een bodemprocedure toegewezen zouden worden. De vorderingen onder I, II en IV wijst de voorzieningenrechter daarom af.

De herberekening van de uitkering van [eisende partij] ziet op de theoretische mate van arbeidsongeschiktheid, zoals vastgesteld is door arbeidsdeskundige Van der Ham. In de polisvoorwaarden staat dat er recht op uitkering bestaat als de verzekerde als gevolg van arbeidsongeschiktheid niet volledig kan werken. Dat betekent dat als de verzekerde lichamelijke beperkingen heeft, maar toch volledig werkt, er geen recht is op arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Uit het rapport van Van der Ham blijkt dat hij heeft opgevraagd hoeveel verrichtingen [eisende partij] heeft uitgevoerd in afgelopen jaren en hij heeft informatie toegezonden gekregen. Ter zitting heeft Movir uitgelegd dat zij van een arbeidsdeskundige, Wouters, die verstand heeft van de tandartsbranche, heeft vernomen dat het aantal verrichtingen zoals gerapporteerd zich niet verhoudt tot 3 ochtenden per week werken. Om niet alleen de theoretische maar ook de feitelijke arbeidsongeschiktheid te kunnen beoordelen heeft Movir daarom Terzet ingeschakeld om onderzoek te doen. Er kan namelijk een verschil zijn tussen de theoretische en de feitelijke arbeidsongeschiktheid. Deze behoefte aan nader onderzoek kan de voorzieningenrechter begrijpen. Uit artikel 3.1 sub e van de polisvoorwaarden volgt dat [eisende partij] verplicht is om mee te werken aan het onderzoek van Terzet. De voorzieningenrechter kan dan ook niet oordelen dat [eisende partij] niet hoeft mee te werken aan het onderzoek door Terzet. De vordering onder III wordt dan ook afgewezen.

De voorzieningenrechter overweegt nog wel het volgende over het onderzoek door Terzet. In de brief van 2 september 2024 heeft Terzet heel veel informatie opgevraagd. In de brief staat namelijk:

In de brief staat dat Terzet graag de jaarcijfers en IB-formulieren wil vanaf 2010. Ter zitting is allereerst gebleken dat dit vanaf 2012 moet zijn (het jaar voor de eerste ziekmelding). [eisende partij] heeft ter zitting uitgelegd dat haar praktijk is gewijzigd en dat zij daardoor in vergelijking met de periode van 2010 – 2014 veel doorverwijzingen krijgt waardoor zij én meer omzet kon draaien en veel meer verrichtingen kon declareren. Alle verrichtingen worden afzonderlijk gedeclareerd. En omdat zij eigenaar van de praktijk was werden ook verrichtingen aan haar toegeschreven waar zij geen of weinig bemoeienis mee had. Wat betreft jaarcijfers en IB formulieren merkt de voorzieningenrechter op dat gegevens worden opgevraagd die zien op een langere periode dan de wettelijke bewaarplicht voor die gegevens. Voor zover nog beschikbaar, dient [eisende partij] de IB formulieren en de jaarcijfers bij haar accountant / boekhouder op te vragen en aan te leveren aan Terzet.

Het doel van de inzage in de agenda is om te beoordelen wanneer [eisende partij] heeft gewerkt. Het gaat te ver om dan de kantooragenda op te vragen, ook vanwege de toelichting van [eisende partij] dat je elke afspraak in de agenda open moet klikken om te zien wat voor afspraak het precies is en of het daadwerkelijk om een afspraak van haar ging of dat deze afspraak alleen op haar naam stond. Dat [eisende partij] de agenda niet in haar totaliteit zou verstrekken, kan niet tot de conclusie leiden dat zij niet meewerkt aan het onderzoek door Terzet. Het is te veel gevraagd om de agenda te verstrekken vanaf 2010 dan wel 2012 en daar een toelichting op te geven. Wat naar het oordeel van de voorzieningenrechter redelijk zou zijn is dat [eisende partij] een toelichting zou geven op de gegevens uit de uitdraai van Excquise die aan Van der Ham is verstrekt, met daarnaast een uitdraai en toelichting van voor het jaar 2018.

Omdat de vorderingen van [eisende partij] worden afgewezen, moet ook de vordering tot het opleggen van dwangsommen worden afgewezen.

[eisende partij] is in het ongelijk gesteld en moet daarom de proceskosten (inclusief nakosten) betalen. De proceskosten van Movir worden begroot op: