Rechtbank Rotterdam, eerste aanleg - enkelvoudig verbintenissenrecht

[gedaagde] heeft aan Tandartsenpraktijk Horizon (hierna: ‘de tandarts’) opdracht gegeven voor het maken en laten plaatsen van een tand plaatje. De tandarts heeft haar vordering op [gedaagde] overgedragen aan Infomedics. Infomedics heeft vervolgens € 206,48 in rekening gebracht. Volgens Infomedics heeft [gedaagde] deze rekening niet betaald. Zij eist daarom dat [gedaagde] de rekening alsnog betaalt met bijkomende kosten.

[gedaagde] is het niet eens met de vordering, omdat de opdracht niet goed is uitgevoerd. Zij wilde een plaatje met één tand, terwijl de tandarts een gedeeltelijk kunstgebit (een plaat met meerdere tanden) heeft gemaakt.

De vordering van Infomedics wordt toegewezen. [gedaagde] moet € 252,35 aan Infomedics betalen. Hierna wordt uitgelegd waarop deze beslissing is gebaseerd.

Volgens [gedaagde] heeft zij opdracht gegeven tot het maken van een plaatje voor één tand. De tandarts stelt daarentegen dat zij opdracht heeft gegeven voor het maken van een gedeeltelijk kunstgebit (een plaat met meerdere tanden). Zij verschillen dus van mening over wat er is afgesproken. Vast staat dat er een gedeeltelijk kunstgebit is gemaakt. Het uitgangspunt is dat een overeenkomst is gesloten tussen [gedaagde] en de tandarts. Infomedics staat daar buiten. [gedaagde] moet de factuur van de tandarts betalen. Als [gedaagde] een beroep wil doen op ontbinding uit onvrede over het geleverde werk door de tandarts, dan moet de ontbindingsverklaring worden gericht aan de tandarts als partij bij de overeenkomst. Niet gesteld of gebleken is dat [gedaagde] een dergelijke verklaring heeft uitgebracht. De overeenkomst tussen [gedaagde] en de tandarts bestaat dus nog steeds. Op basis van die overeenkomst mocht Infomedics factureren, omdat de tandarts de vordering op [gedaagde] heeft overgedragen aan Infomedics. Daarbij wordt ook het volgende betrokken.

Omdat het niet duidelijk is wat tussen [gedaagde] en de tandarts is afgesproken, is ter zitting besproken dat [gedaagde] een afspraak met de tandarts maakt, zodat de opdracht alsnog naar wens van [gedaagde] kan worden uitgevoerd. Niet is gebleken dat dit is gebeurd. Dit betekent dat [gedaagde] hiermee de tandarts niet de gelegenheid heeft geboden om binnen een redelijke termijn alsnog goed werk te leveren. Wat daar ook van zij, dat speelt in de relatie tussen [gedaagde] en de tandarts. Voor zover Infomedics wist en kon weten was het gefactureerde bedrag het bedrag wat [gedaagde] verschuldigd was en op basis daarvan mocht worden gefactureerd. Daar is sinds de mondelinge behandeling geen verandering in gekomen. De vordering tot betaling van de hoofdsom wordt daarom toegewezen.

De incassokosten van € 40,- worden toegewezen, omdat aan alle voorwaarden is voldaan om deze kosten vergoed te krijgen (artikel 6:96 BW).

De rente wordt ook toegewezen, omdat Infomedics genoeg heeft gesteld waaruit volgt dat deze moet worden betaald en [gedaagde] dat niet heeft betwist. Daarom zit in het totale bedrag dat [gedaagde] aan Infomedics moet betalen de rente van € 5,87 die Infomedics heeft berekend tot 7 maart 2024.

De proceskosten komen voor rekening van [gedaagde] , omdat zij ongelijk krijgt (artikel 237 Rv). De kantonrechter begroot de kosten die [gedaagde] aan Infomedics moet betalen op € 113,54 aan dagvaardingskosten, € 130,- aan griffierecht, € 164,- aan salaris voor de gemachtigde (2 punten x € 82,-) en € 41,- aan nakosten. Dat is in totaal € 448,54. Hier kan nog een bedrag bij komen als dit vonnis wordt betekend. De wettelijke rente over de proceskosten wordt toegewezen.

Dit vonnis wordt uitvoerbaar bij voorraad verklaard, omdat Infomedics dat eist en [gedaagde] daar geen bezwaar tegen heeft gemaakt (artikel 233 Rv). Dat betekent dat het vonnis meteen mag worden uitgevoerd.