Rechtbank Zeeland-West-Brabant, eerste aanleg - enkelvoudig bestuursrecht overig

De burgemeester heeft op 3 december 2020 een terrasvergunning verleend voor het exploiteren van een terras op de terrasboot met een grootte van 85 m2. Daarnaast zijn in verband met de uitbreiding van het terras de drank- en horecavergunning en exploitatievergunning gewijzigd. Eiser heeft hiertegen bezwaar gemaakt.

Vervolgens heeft een hoorzitting voor de Commissie Bezwaarschriften [plaatsnaam] plaatsgevonden voor de bezwaarschriften tegen beide besluiten. Bij besluiten van 9 maart 2021 heeft het college de bezwaarschriften van eiser overeenkomstig en met overname van het advies van de Commissie Bezwaarschriften ongegrond verklaard.

Op 24 mei 2022 heeft de burgemeester het besluit van 9 maart 2021 van het college, dat betrekking heeft op de terrasvergunning en de uitbreidingen van de drank- en horecavergunning en de exploitatievergunning, bekrachtigd.

Op grond van vaste jurisprudentie (Voetnoot 1), is het uitgangspunt dat degene die rechtstreeks feitelijke gevolgen ondervindt van een activiteit die het besluit toestaat, in beginsel belanghebbende is bij dat besluit. Het criterium ‘gevolgen van enige betekenis’ dient als correctie op dit uitgangspunt. Gevolgen van enige betekenis ontbreken indien de gevolgen wel zijn vast te stellen, maar de gevolgen van de activiteit voor de woon-, leef- of bedrijfssituatie van betrokkene dermate gering zijn dat een persoonlijk belang bij het besluit ontbreekt. Daarbij wordt acht geslagen op de factoren afstand tot, zicht op, planologische uitstraling van en milieugevolgen (o.a. geur, geluid, licht, trilling, emissie en risico) van de activiteit die het besluit toestaat, waarbij die factoren zo nodig in onderlinge samenhang worden bezien. Ook aard, intensiteit en frequentie van de feitelijke gevolgen kunnen van belang zijn.

De rechtbank overweegt dat eiser op circa 60 meter afstand van de beoogde aanleglocatie woont. Niet valt uit te sluiten dat er gevolgen van enige betekenis zijn, waardoor eiser als belanghebbende kan worden aangemerkt.

De rechtbank is van oordeel dat met het bekrachtigingsbesluit van 24 mei 2022 het bevoegdheidsgebrek is hersteld. Het gebrek in de bevoegdheid van het genomen bestreden besluit kan naar het oordeel van de rechtbank gepasseerd worden met toepassing van artikel 6:22 van de Awb, omdat gesteld noch gebleken is dat eiser door het gebrek is benadeeld. De rechtbank zal daarom met toepassing van artikel 6:22 van de Awb geen gevolgen verbinden aan het bevoegdheidsgebrek, maar ziet daarin wel aanleiding om de burgemeester in de proceskosten van eiser in beroep te veroordelen.

Het college heeft een omgevingsvergunning verleend aan vergunninghoudster voor de activiteit ‘bouwen’. De rechtbank overweegt dat de locatie van het bouwplan is gesitueerd binnen het bestemmingsplan ‘Binnenstad’, waar de locatie de bestemming ‘Water’ met dubbelbestemming ‘Waarde – Beschermd stadsgezicht’ en gebiedsaanduiding ‘Overige zone – zone terrasboten’ heeft. Op grond van artikel 41.8 van het bestemmingsplan mag onder de voorwaarden die beschreven staan in het terrassenbeleid van de gemeente [plaatsnaam] een terrasboot aangelegd worden. Daarnaast vraagt het college alvorens te beslissen schriftelijk advies aan het Walchers Adviesteam Ruimtelijke Kwaliteit. Uit het Terrassenbeleid volgt dat de terrasboot bij een nabij gelegen horecagelegenheid moet horen, maximaal één terrasboot per horecagelegenheid is toegestaan, een terrasboot enkel is toegestaan op aangewezen locaties en de afmetingen van een terrasboot afhangen van de situatie met een maximum van 25 bij 5 meter.

De rechtbank is, met het college, van oordeel dat uit het bestreden besluit blijkt dat de belangen van omwonenden zijn meegewogen. Op loopafstand zijn namelijk ruim voldoende parkeerplaatsen aanwezig voor zowel bezoekers van de horecagelegenheid als bewoners, de weg is opnieuw ingericht en geluidsoverlast wordt voorkomen doordat muziekinstallaties niet zijn toegestaan op de terrasboot.

In het bestreden besluit heeft het college gemotiveerd toegelicht dat voor het bepalen van de oversteekbaarheid van de [adres 1] is uitgegaan van de CROW richtlijn publicatie 226 ‘Veilig oversteken’. Volgens deze richtlijn zijn geen specifieke oversteekvoorzieningen noodzakelijk. Daarnaast heeft de gemiddelde wachttijd voor de overstekende voetganger de kwalificatie ‘goed’, aldus de berekening met verkeerskundig rekenprogramma Capacito. De rechtbank is dan ook van oordeel dat het college voldoende naar de verkeerssituatie heeft gekeken alvorens hij de omgevingsvergunning heeft verleend.

De rechtbank ziet zich ambtshalve voor de vraag gesteld of het relativiteitsvereiste van artikel 8:69a van de Awb aan vernietiging van het bestreden besluit in de weg staat. In dat artikel is bepaald dat de bestuursrechter een besluit niet mag vernietigen wegens strijd met een regel indien die regel kennelijk niet strekt tot bescherming van de belangen van degene die zich daarop beroept. De rechtbank stelt vast dat het belang van eiser hier voortkomt uit zijn positie als omwonende. Eiser is dus geen dienstverrichter die zich in het plangebied wil vestigen. Eiser valt daarom niet onder de beschermingsomvang van de Dienstenrichtlijn. Het relativiteitsvereiste moet om die reden aan eiser worden tegengeworpen.

Uit het verweerschrift blijkt dat de burgemeester rekening heeft gehouden met de parkeerdruk in de omgeving. De burgemeester heeft daarbij betoogd dat het parkeerbeleid in de gemeente erop is gericht dat er parkeerplaatsen beschikbaar zijn voor bewoners en bezoekers, in de vorm van betaald parkeren op straat en parkeren in de parkeergarages en parkeerterreinen. De parkeergarages aan de [adres 3] en [adres 4] liggen op loopafstand van de horecagelegenheid. De rechtbank ziet geen reden om aan de motivering van de burgemeester te twijfelen. Bovendien heeft eiser niet onderbouwd waarom de parkeerdruk op ontoelaatbare wijze de woon- en leefomgeving nadelig beïnvloedt.

Voor zover eiser aanvoert dat het college ten onrechte niet heeft gekeken naar het Activiteitenbesluit milieubeheer, oordeelt de rechtbank als volgt. Vanuit het Activiteitenbesluit milieubeheer is stemgeluid geen aspect dat meegenomen dient te worden bij het oprichten en gebruiken van een terras waarbij het buitenterrein aan de straat of een andere openbare ruimte is gelegen. De rechtbank is, met het college, van oordeel dat de locatie voor de terrasboot en de terrasboot zelf niet als een binnenruimte wordt beschouwd. Desgevraagd heeft het college op zitting toegelicht dat muziekinstallaties niet zijn toegestaan op de terrasboot en dat een ontheffing voor live muziek slechts een beperkt aantal keer per jaar kan worden afgegeven. Het betoog slaagt dan ook niet.